Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

Ζευγάρισμα Αμπελιού Σαντορίνης. Ένα Παλιό Σαντορινιό Όργωμα!

Το ζευγάρισμα στη Σαντορίνη ακόμα και στην εποχή μας, σε ελάχιστο βαθμό φυσικά, γίνεται με τον ακόλουθο παραδοσιακό τρόπο.
Οι ζευγωλάτες - γαδουράλες, ζευγαρίζουν με δύο ζώα και συνήθως χρησιμοποιούν μουλάρια, τα οποία συνδέοονται με το "ζυγό", το οποίο είναι ένα χονδρό ξύλο και τοποθετείται στο λαιμό τους πάνω σε ειδικές θέσεις οι οποίες λέγονται προνόμια, και είναι γεμισμένα από άχυρο έτσι ώστε να να προστατεύεται ο λαιμός τους από την
τριβή του ζυγού ο οποίος συνδέεται με τα προνόμια και τις ζέβλες.
Υπάρχουν δύο είδη αλέτρων: Το σαντορινιό που είναι ξύλινο μικρό και ευθύ υνί, αλλά και το ξενικό που είναι μεγαλύτερο και κυρτό υνί, το οποίο είναι εξ΄ ολοκλήρου σιδερένιο.

Τα μέρη του αλέτρου είναι: Η «έχερη» δηλαδή τα χερούλια με τα οποία ο ζευγολάτης κατευθύνει το άλετρο, το υνί που αυλακώνει, το φτερό που βοηθάει το έργο του υνιού καθώς απομακρύνει το χώμα που βγαίνει με το αυλάκομα. Το «στοβάρι» είναι ο άξονας που με τα δύο σκοινιά συνδέεται με το κέντρο του ζυγού. Καθώς τα ζώα προχωράνε ενωμένα με το ζυγό, πίσω τους τραβάνε το ενδιάμεσο άλετρο.

Στο στόμα των ζώων φοράνε ένα καλάθινο ή σιδερένιο «στομάχι» έτσι ώστε να εμποδίσουν στην αναζήτηση τροφής κατά την διάρκεια του ζευγαρίσματος.

Ο παραδοσιακός τρόπος οργώματος ήταν αποκλειστικά με τα ζώα.
Σήμερα όμως ο τρόπος αυτός έχει αντικατασταθεί από τα σύγχρονα μέσα όπως είναι τα τρακτέρ και άλλα σκαπτικά μηχανήματα.
Στις μέρες μας όμως θα συναντήσουμε να επικρατεί ο παραδοσιακός τρόπος οργώματος, ή ζευγαρίσματος όπως αυτό αναφέρεται στη τοπική κοινωνία της Σαντορίνης.
Στη συνέχεια θα δείτε ανάλογες εικόνες, μέσα από το αρχείο της ιστοσελίδας μας, όπου με τον τρόπο αυτό όργωναν τα αμπέλια του και στη συνέχεια τα λάκιζαν με τις αξίνες, για να αποθηκεύουν το αναμενόμενο βρόχινο νερό κατά την διάρκεια του χειμώνα.

Πηγή: Γιάννης Αργυρός Σαντορίνη